Αντίο Λούκι…

Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης που έφυγε σήμερα δεν ηταν ο τύπος που έβγαινε συχνά πυκνά φωτογραφίες στα επίσημα κάποιας ομάδας. Γενικά δεν ήταν τύπος δημοσιοσχεσίτης που γούσταρε λέζα και τσάμπα διαφήμιση, όπως κάνουν οι περισσότεροι «αστέρες» της πλάκας που φωτογραφίζονται με μακιγιάζ και «ατημέλητο» σπορ ντύσιμο στα γήπεδα.

Οχι λέμε στις κότες, όχι και στους ξενέρωτους…

Για πολλούς οπαδούς όμως ο Λουκιανός ήταν ένας εντάξει τύπος, ένας, αν όχι από εμάς, σίγουρα κάποιος με τον οποίο μπορείς να βγάλεις άκρη. Γιατί πολύ απλά ήταν ξεσηκωτικός και ενθουσιώδης, είχε χιούμορ, ήταν αντισυμβατικός, έκραζε ως μοναχικός και μόνος καουμπόυ όσους συμβιβάστηκαν, ήταν σαφώς πολιτικός αλλά ποτέ κομματικός, στις συναυλίες συμπεριφερόταν σαν αρχηγός κερκίδας περισσότερο παρά σαν φίρμα και έβαζε πάνω από όλα την παρέα. Γνωρίσματα δηλαδή του απανταχού οπαδικού κόσμου…
Είχε γράψει και αυτή την άκρως ποδοσφαιρική αυτοσαρκαστική τραγουδάρα, σήμα της εκπομπής της ΕΡΤ για κανα 2 μουντιάλ, που στους μεγαλύτερους από εμάς σήμαινε τον ύμνο της χαράς για τα παιδικά μας χρόνια

Επίσης, για όσους έχουν ζήσει χρόνια σε κερκίδες και νιώθουν άνετα με την παρέα στην κερκίδα και άβολα σε κυριλέ περιβάλλον δε μπορεί παρά να γουστάρουν στίχους σαν αυτούς

Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών

Στα ξενύχτια λέμε ναι, και στις τρέλες λέμε ναι. Στα μεθύσια λέμε ναι, στα κορίτσια λέμε ναι. Στους απέξω λέμε ναι, στους εντάξει λέμε ναι

Όχι λέμε στις κότες, όχι και στους ξενέρωτους. Όχι λέμε στις κότες, όχι στους κυριλέ

Στους δικούς μας λέμε ναι, και στους ξύπνιους λέμε ναι. Στους μουσάτους λέμε ναι, στους φευγάτους λέμε ναι. Στα μπαράκια λέμε ναι, στα παπάκια λέμε ναι

Όχι στους τεχνοκράτες, όχι και στις κυρίες τους. Όχι στους τεχνοκράτες, όχι στους λογικούς

Στη τρέλα, ναι, στα πάρτι, ναι. Στη δράση, ναι, στη βράση, ναι. Στη σάμπα, ναι, στο τσάμπα, ναι. Στη ρέγγε, ναι, στη ντίσκο, ναι. Στους μαύρους, ναι, στους γαύρους, ναι. Στους αναλφάβητους, ναι

Και για το τέλος, κάτι που αν δεν αντέχει κανείς να δει ολόκληρο για ευνόητους λόγους, αξίζει τουλάχιστον να δει την αρχή και το τέλος

Ως RFU είχαμε καλεστεί να μιλήσουμε σε ένα φεστιβάλ πριν λίγα χρόνια, στο οποίο αργότερα έπαιξε ο Λουκιανός. Ήταν πραγματική εμπειρία να τον βλέπεις να το ευχαριστιέται και να κάνει ανελέητη πλάκα.
Αντίο Λούκι και είμαστε σίγουροι ότι θα παρτάρεις με τεράστια άτομα όπως είχες πει και στο σχετικό τραγούδι.

 

Δημοσιεύτηκε στο