Το είχε η μοίρα…13 του Μάη έφυγε ο τέως ποδοσφαιριστής του ΠΑΟ, Ζαχαρίας Πιτυχούτης, γνωστός και ως «Γκαγκάριν»

Λάβαμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω επιστολή – μειλ – γράμμα. Αν διαβαστεί από όλους τους οπαδούς, ανεξαρτήτως ομάδας, είμαστε σε καλό δρόμο… 

Αντίο «Γκαγκάριν»…

Όποιος δεν έχει ακούσει το ηχητικό απόσπασμα που ακολουθεί, ας το κάνει. Όποιος «αλλόθρησκος» νομίσει πως κάνω προπαγάνδα μέσω των Ράντικαλς, τον καλώ να ακούσει όλο το απόσπασμα, θα βρει πολλά κοινά. Θα βρει να μάθει τί σημαίνει να αγαπάς τον ΣΥΛΛΟΓΟ σου δίχως καμία σκέψη για μπίζνα ή καμία σκέψη για πράγματα πίσω από τις κουρτίνες. Να αγαπάς το έμβλημα, τα χρώματα, να σέβεσαι τους φιλάθλους και να τους νοιώθεις ως κομμάτι της οικογένειάς σου και όχι ως πελάτες.

Κι όμως!!!

Μόνο ο Ερασιτέχνης ΠΑΟ (τί πιο φυσικό) έδειξε να αντιλαμβάνεται πλήρως και καθολικά τη σημασία του μεγέθους ενός τέτοιου αθλητή. Τα άλλα δύο Επαγγελματικά Τμήματα, η ΠΑΕ κι η ΚΑΕ στάθηκαν ανίκανες να σηκώσουν τη σημαία που σήκωσε ο Ζαχαρίας Πιτυχούτης στις 24 Μαΐου 1964 στο τότε Στ.Καραϊσκάκης λόγω του αήττητου πρωταθλήματος του ΠΑΟ. Ούτε ένα μαύρο περιβραχιόνιο, ούτε μια μαύρη κορδέλα, τί να πεις για το εγκληματικό λάθος στη σοσιαλμηντιακή σελίδα της ΠΑΕ που είχε για λίγο τη φωτό του Θ.Μητρόπουλου (τί ειρωνία)! Δεν με νοιάζει καν να ψάξω τις ιστοσελίδες τους 48 ώρες μετά. Ούτε καν 24 ώρες μετά ΔΕΝ είχαν καμία αναφορά.
Φαίνεται πως οι παλαίμαχοι του Συλλόγου που ήταν Ενεργοί κι είχαν λόγο είναι ίσως επικίνδυνοι μιας και δεν καναλιζάρονται εύκολα, οπότε οι διοικήσεις κι οι διευθύνσεις επικοινωνίας δεν τους ένοιωθαν ως «δικούς τους ανθρώπους».

Αυτά όμως είναι κάπως εύκολα. Τα δύσκολα είναι άλλα.

Βλέπουμε σε άλλες χώρες, τις τιμές πένθους, τιμές που δεν είναι κατά ανάγκη μόνο από τους ίδιους τους συλλόγους τους, αλλά κι από τις ομοσπονδίες, αλλά ΚΥΡΙΩΣ από τους οπαδούς! Θα περίμενε κανείς, να υπάρξει μια συρροή κόσμου να αφήνει ένα κασκόλ εκεί έξω από τη Θ13 που τόσο πολύ σεβάστηκε τον αποθανόντα (όσο την αγάπησε κι αυτός).

Δεν φταίει ΦΥΣΙΚΑ καμία Θ13 για αυτό. Φταίει η νοοτροπία, φταίει η ανοργανωσιά, φταίνε πολλά. Μιλάμε και μιλάνε τόσα χρόνια από όλες τις ομάδες για τα γήπεδα. Οκ, αλλά ρε σεις Αρχείο στους Συλλόγους υπάρχει; Υπάρχει άραγε Μουσείο; Διαθέτουν οι ομάδες μας μουσεία και δεν το ξέραμε; Διότι αν γνώριζε κάθε πιτσιρικάς την ιστορία της ομάδας και του συλλόγου του, θα προβληματιζόταν, θα σκεφτόταν και λίγο παραπάνω, θα άνοιγε το μυαλό και την καρδιά του. Δε θα ασχολιόταν σώνει και καλά με τον «αντίπαλο» και τα πεσίματα και τα έτσι και τα αλλιώς.

Αλλά τέτοιες ιδέες είναι ρομαντικές. Τέτοιες ιδέες κοστίζουν και δεν φέρνουν (εκ πρώτης σκέψεως) έσοδα στους επιχειρηματίες των παιδικών μας ονείρων και της αγάπης μας της παντοτινής. Τέτοιες ιδέες στο κωλοχανείο που λέγεται «Ελλάδα» είναι απαγορευμένες από τη μπίζνα, τις μαφίες, την ντόπα κι όλα τα συναφή.

Ποιο θα μπορούσε να είναι το πρόταγμά μας;

Οι ομάδες στον ΛΑΟ τους κυριολεκτικά. Αξίζει τον κόπο οι Radical Fans United  όπως και κάθε σχετικό εγχείρημα να κάτσει να στρώσει κώλο και να ασχοληθεί με το περιβόητο «50+1%» της Μπουντεσλίγκα που πάει για φούντο, σύμφωνα με κάποιες ιστοσελίδες. Είναι ίσως η μόνη λύση για όλη αυτή την μαυρίλα…

Αντίο Ζαχαρία, είμαστε τυχεροί όσοι σου σφίξαμε το χέρι… ΕΜΕΙΣ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ

πζ