Μεγαλώνουμε, ο θάνατος δεν είναι τόσο ξένος όσο τον πιστεύαμε μικροί. Κι όταν φεύγουν άνθρωποι που ήταν αντάξιοι της ιστορίας των συλλόγων που υποστήριζαν, τότε μικραίνει όχι μόνο η ιστορία της Θύρας τους, της ομάδας τους, αλλά όλων εμάς που μεγαλώσαμε με ιστορίες και κόντρα ιστορίες για ταξίδια, εκδρομές, για μουσικές, για παρέες που έσπαγαν μόνο την ημέρα του αγώνα, για αληθινή καρδιά, για αληθινή αγάπη, κόντρα σε όλα… οικογένεια, σχολείο, κοινωνία. Έτσι ήταν τότε – λογικά θα είναι κι έτσι τώρα…
Ως ύστατο αντίο στο Σάκη Eloy4 αναδημοσιεύουμε αυτό το κείμενό του. Είναι από το PAOK WORLD. Θέλουμε να πιστεύουμε πως κανείς δεν θα μας ρωτήσει γιατί… Καλό ταξίδι Σάκη…
Ο Eloy-4-Sakis θυμάται
Με ψάχνανε
Χρονολογία 1983, είχα γεμίσει όλη τη Νίκαια και όλο τον Κορυδαλλό στους τοίχους GATE 4 Π.Α.Ο.Κ. LEMMY (μια και τότε ήταν το αγαπημένο μου συγκρότημα οι Motorhead) με αποτέλεσμα να με ψάχνει όλη η θύρα 7.
Η πλάκα είναι ότι όλη η θύρα 7 που σύχναζε τότε στο Rock club VICTORIA (γνωστό τότε σε όλη την Ευρώπη που ανατινάχτηκε το Μάιο του1988 από τρομοκρατική οργάνωση λόγω διακίνησης ναρκωτικών) ήταν παρέα μου και έψαχνε εμένα χωρίς να ξέρει ότι είμαι εγώ.
Τα πρώτα λόγια ήταν: Σάκη… σβήσε τα! Φυσικά η απάντηση μου ήταν αρνητική. Όλα αυτά τα παιδιά με γούσταραν φυσικά μια με τους πιο πολλούς είχα μεγαλώσει μαζί. Ένας παραπάνω λόγος που με γούσταραν ήταν ότι δε μάσαγα να είμαι μέσα στην καρδιά του Ολυμπιακού και να είμαι Π.Α.Ο.Κ. . μου έμεινε το παρατσούκλι «ο Σάκης ο Βούλγαρος» (κάτι που έχω συνηθίσει, αλλά με τσαντίζει πολύ αν με πει κάποιος έτσι που δεν με ξέρει, μια και το θεωρώ μεγάλη βρισιά) μια και ήμουν ο μόνος φανερός ΠΑΟΚτσης, και δε το έλεγαν σαν βρισιά, αλλά για να με ξεχωρίζουν.
Με το κασκόλ του ΠΑΟΚ στη θύρα 7
Μόλις κάνα χρόνο πριν γίνει το Ο.Α.Κ.Α. αν θυμάμαι καλά, (και μικρός στην ηλικία, αλλά όχι στην τρέλα) στο Καραϊσκάκη είχα εισιτήριο για τον αγώνα Ολυμπιακός -ΠΑΟΚ στη θύρα 7 όπου κάποιοι λόγω ότι με είδαν με μαύρο παντελόνι άσπρο πουκάμισο και τα τότε πέτσινα Heavy metal μπουφάν με σήματα Motorhead κ.λ.π. (τότε δεν υπήρχε η «μόδα» της φανέλας) μου την έπεσαν έξω από το γήπεδο και με έσωσαν φίλοι της θύρας 7. Το κασκόλ του ΠΑΟΚ το είχα στη τσέπη του μπουφάν. Τότε δεν υπήρχε συνοδεία κ.λ.π. , και οι οπαδοί ΑΝ πήγαιναν σε κάποιο αγώνα, πήγαιναν με δικιά τους «ευθύνη». Επειδή είχα ανέβει Τούμπα προηγούμενη χρονιά και ήξερα, ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε ανέβει μέχρι τότε πάνω. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ κατέβαιναν στα παιχνίδια της Αθήνας και του Πειραιά. Ήταν οι ΜΟΝΟΙ! Όχι επειδή είμαι ΠΑΟΚ, αλλά έτσι είναι.
Το λοιπόν, έπειτα από το «πέσιμο» που μου έκαναν έξω από το γήπεδο, μπήκα στη θύρα 7 που ήταν μισοάδεια λόγω του ότι ακόμα και στο ίδιο τους το γήπεδο ερχόντουσαν πορεία μαζεμένοι οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Κάτω από το ρόλοι της θύρας 7 είχε κάποιους οπαδούς του Ολυμπιακού που μόλις έμπαινα στην θύρα 7 έβγαλα το κασκόλ από την τσέπη μου. Όταν με είδαν άρχισαν να κατεβαίνουν τρέχοντας για να με πιάσουν.
Βλέποντάς τους εγώ άρχισα να τρέχω προς τη θύρα 6 που συγκοινωνούσε με την 7 (όπως η 4 με την 4Β) και ήταν άδεια εντελώς. Πέρασαν και αυτοί, οπότε αναγκαστικά πήδηξα τα κάγκελα και μπήκα στην θύρα 5 που πήδηξαν επίσης και αυτοί. (Εκείνη την ώρα έμπαινε μέσα στην 7 όλη η πορεία του Ολυμπιακού). Από εκεί πήδηξα στην θύρα 4 που είχε και ΠΑΟΚτσηδες με πανό του ΠΑΟΚ. Eπειτα από λίγη ώρα, έκαναν την εμφάνισή του οι οπαδοί του ΠΑΟΚ από τη Θεσσαλονίκη στη θύρα 13.
Αυτοί ήταν τότε οι οπαδοί του ΠΑΟΚ
Παίζαμε με τον Ολυμπιακό πάλι στο Ο.Α.Κ.Α. αυτή τη φορά. Μαζεμένοι κάπου 200-250 οπαδοί του ΠΑΟΚ έξω από το Ο.Α.Κ.Α. , και οι εξωτερικές πόρτες δεν είχαν ανοίξει καν! Όλοι κατάχαμα απ’έξω. Ξαφνικά ακούμε από πολύ πολύ μακριά (κάνα χιλιόμετρο) γαμιέται ο Π.Α.Ο.Κ. και η Θεσσαλονίκη. Ήταν η πορεία του Ολυμπιακού. Πάνω από 3.500 άτομα κόσμος. Έκαναν ένα μεγάλο λάθος! Άρχισαν να Τρέχουν μόλις μας είδαν, του στυλ… ΝΤΟΥ. Από τόσο πολύ μακριά, άρχισαν να πετάνε καπνογόνα και πέτρες με αποτέλεσμα τα καπνογόνα τους να πέφτουν πάνω τους και να χτυπάνε οι ίδιοι μόνοι τους αφού οι πίσω ή οι μεσαίοι που πέταγαν να πέφτουν στους μπροστινούς τους. εμείς είχαμε ήδη σηκωθεί, και κάποιοι δικοί μας πήγαν να πηδήξουν τα κάγκελα για να μπουν μέσα.
Το ίδιο λάθος όμως είχε γίνει ακριβώς την προηγούμενη χρονιά στον τελικό με την ΑΕΚ που έπιασαν πολλούς από εμάς με αποτέλεσμα να πέσει πολύ ξύλο και να κάνουμε μάγκες του οπαδούς της ΑΕΚ. Έτσι, πολλοί από εμάς τραβήξαμε αυτούς που πήγαν να πηδήξουν και μείναμε όλοι. Περιμέναμε να φτάσουν κοντά, και στα 300 μέτρα περίπου αρχίσαμε να τρέχουμε εμείς πάνω τους, που αυτοί ήδη είχαν κουραστεί έπειτα από τόσο πολύ τρέξιμο. Άλλο καλό ήταν ότι οι μπροστινοί τους έκαναν πίσω, οπότε οι πίσω τους δεν μπορούν να κάνουν τίποτα άλλο από το να κάνουν πίσω και αυτοί. Όσους πιάσαμε, μείνανε εκεί! Μια πορεία του Ολυμπιακού με χιλιάδες άτομα, με αντίπαλα ΜΟΝΟ 200-250 άτομα!
Τότε, πήγαν να ανέβουν, πρωτάθλημα 1984-1985
Στον αγώνα Π.Α.Ο.Κ. – Ολυμπιακός στην Τούμπα. Ξεκινήσαμε 3 πούλμαν του Π.Α.Ο.Κ. από τον Πανελλήνιο Σ. Φ. Π.Α.Ο.Κ. Αθηνών. Το ένα πούλμαν είχε ξεκινήσει Σάββατο νωρίς το μεσημέρι στις 13.30, και τα άλλα 2 ξεκινήσαμε μαζί στις 11 το βράδυ. Ήξερα από φίλους μου ότι ανέβαινε ένα πούλμαν του Ολυμπιακού. Ήμουν στο 1ο πούλμαν του ΠΑΟΚ. Όλοι μέσα κοιμόντουσαν εκτός από καμιά 20αρια άτομα το πολύ που ήμασταν ξύπνιοι. Στην Αλαμάνα ζητήσαμε να κάνουμε πεντάλεπτη στάση για φυσική ανάγκη. Στο πίσω πούλμαν του ΠΑΟΚ κοιμόντουσαν όλοι.
Εκεί που κατούραγα ακούω: γαμιέται ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη. Δεν πρόλαβα να σκεφτώ κάτι… το 1ο που πέρασε από το μυαλό μου… τι έγινε? Ξύπνησαν οι άλλοι από πίσω και μας κάνουν πλάκα? Εκεί κατάλαβα ότι δεν μας έκαναν πλάκα οι από πίσω που κοιμόντουσαν ΟΛΟΙ, μια και πέρασε μια πέτρα πάνω από το κεφάλι μου, αλλά ήταν το πούλμαν του Ολυμπιακού που αυτό είχε κάνει στάση ακριβώς απέναντι. Λόγοι ευνόητοι! Αν μας συναντήσουν υπήρχε αιφνιδιασμός, όπως και έγινε.
10 άτομα έξω από το πούλμαν με 50 απέναντι που μας πέταγαν πέτρες αλλά δεν έκαναν κίνηση να περάσουν από τη δικιά μας μεριά. Ξαφνικά άκουσα το όνομα μου, και είδα στη διαχωριστική διπλή γραμμή της Εθν. Οδού, οπαδούς του Ολυμπιακού (μέχρι εκεί έφτασαν, έκαναν ντου αλλά δεν πέρασαν παραπάνω από τη διπλή γραμμή). Όταν τους είδα αμέσως όλους μου τους φίλους να πετάνε πέτρες και να με φωνάζουν μια και ήξεραν ότι ανέβαινα Θεσσαλονίκη κι’ εγώ με το πούλμαν του ΠΑΟΚ.
Το πίσω πούλμαν του ΠΑΟΚ μια και ήταν καινούργιο έκανε κάπου 50 μέτρα πίσω για να μη το σπάσουν και έμεινε μέσα στο σκοτάδι χωρίς να έχει καταλάβει ΚΑΝΕΙΣ από εκείνο το πούλμαν ότι κάτι γίνεται. Αφού όλοι κοιμόντουσαν. Αμέσως έτρεξα στο πούλμαν μας να μπω μέσα να ξυπνήσω τους άλλους δικούς μας. Μόλις μπήκα ακριβώς μπροστά μου έσπασε το 1ο τζάμι. Όταν άρχισα να τρέχω προς το πίσω μέρος του πούλμαν μας για να ξυπνήσω τους υπόλοιπους έσπασε το 2ο τζάμι.
Βγήκαμε έξω και εκεί άρχισε ο πετροπόλεμος και από τις 2 μεριές. Ούτε αυτοί πέρναγαν προς τη μεριά μας, ούτε εμείς προς τη δικιά τους. αυτός ο πετροπόλεμος συνεχιζόταν για πάρα πολύ ώρα. Υπερβολικά πολύ για ένα τέτοιο σημείο που δεν υπάρχουν μπάτσοι. Φύγαμε 2-3 άτομα τρέχοντας προς τα πίσω να πάμε να ξυπνήσουμε το πίσω πούλμαν. Εκεί μαζευτήκαμε και τα 100-120 άτομα που ήμασταν. Είχε περάσει κάπου 20′ που έπαιζε πετροπόλεμος από τη μια στην άλλη. Είχε ειδοποιηθεί από τα βενζινάδικα (ήταν το ίδιο σημείο που έπειτα από μερικούς μήνες έγινε η μεγάλη συνάντηση οπαδών Ολυμπιακού με δικούς μας από τη Θεσσαλονίκη) η αστυνομία Λαμίας.
Έπειτα από λίγη ώρα ακόμα πετροπόλεμο που εκεί τα λεπτά είναι σαν χρόνια μια και δεν υπάρχει κάποιος να σε συγκρατεί είτε από δω είτε από εκεί, έσκασαν 2 περιπολικά από τη Λαμία και ένα τζιπακι. Δε χρειάζεται να πούμε τι έπαθαν τα περιπολικά από εμάς και τους οπαδούς του Ολυμπιακού μια και για να σταματήσουν τη φασαρία πήγαν και έκατσαν ΑΚΡΙΒΩΣ στη μέση της φασαρίας. Σπάστηκαν ΕΝΤΕΛΩΣ! Είχε δοθεί σήμα απ’ ότι φάνηκε να έρθουν και άλλα.
Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να περάσουμε απέναντι με τους μπάτσους στη μέση. Εκεί έγινε αυτό που δε μας άρεσε καθόλου: Περάσαμε από τη μεριά τους, ενώ το πούλμαν τους είχε ήδη ξεκινήσει και έμπαιναν μέσα ακόμα και τρέχοντας οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Προσπαθήσαμε να το προλάβουμε, αλλά εμείς με τα πόδια και αυτοί με πούλμαν λίγο δύσκολο. Η φάση είναι ότι εκτός που μας ξέφυγαν, είχαν έρθει και άλλοι της αστυνομίας που τελικά μας πήραν στο τμήμα της Λαμίας μέχρι να απομακρυνθεί το πούλμαν του Ολυμπιακού 2 ώρες μπροστά!
Όταν φτάσαμε Θεσσαλονίκη αυτό που είδα δε το είχα ξανασυναντήσει ποτέ μου. Τα πούλμαν μας άφησαν στο Σταθμό του ΟΣΕ όπου εκεί περίμεναν πάνω από 1.000 οπαδοί του ΠΑΟΚ. Εμείς όλοι σαλταρισμένοι με το κρύο που είχαμε φάει λόγω 2 σπασμένων τζαμιών παρακαλάγαμε να βρούμε έστω έναν γαύρο. Είχαμε κανονίσει να πάμε λευκό πύργο από εκεί έπειτα. Στο δρόμο όμως λόγω της άσχημης μου κατάστασης, χάθηκα με τους δικούς μου από το πούλμαν και εκτός από χάλια που ήμουν τότε, δεν ήξερα και καλά τη Θεσσαλονίκη. Οπότε έπρεπε να πάω ρωτώντας, και αυτό έκανα. Μου πέρασαν πάνω από 10 φορές για γαύρο μέχρι να φτάσω στο λευκό πύργο. Είχα και τα μαλλιά μακριά κάτι που τότε δε συνήθιζαν οπαδοί του ΠΑΟΚ (και όσοι το συνήθιζαν ήταν γνωστοί μεταξύ τους) και πόσο μάλλον να σε ρωτάνε από που είσαι και να ακούνε Πειραιά!
Επίσης αυτό που είδα δεν είχα ξαναδεί όταν έφτασα κοντά στο λιμάνι και από μακριά φαινόταν ο λευκός πύργος. ΟΛΟΣ ασπρόμαυρος!!! Πάνω από 5-6.000 ΠΑΟΚτσηδες (μην πω παραπάνω και φανεί υπερβολικό) να περιμένουν ΠΗΠΩΣ και σκάσει Κάνας του ΟΣΦΠ που οι παραπάνω από τους μισούς είχαν ξενυχτήσει εκεί. Όταν πήγα προς το λευκό πύργο με το σκεπτικό «επιτέλους έφτασα» άρχισαν όλοι να με κοιτάνε περίεργα. Ότι φόραγα πάνω μου ήταν ασπρόμαυρο. Όταν όμως έφτασα κοντά τους, άρχισαν να με περικυκλώνουν ρωτώντας με τι ομάδα είμαι, και από που. Ρε παιδιά αν ήμουν γαύρος με κασκόλ του ΠΑΟΚ θα ήμουν? όλοι έτσι σκάνε εδώ ρε μάγκα μου είπαν, και άκουγα κάποιους περίεργους θορύβους που προερχόντουσαν από τα στιλέτα που άνοιγαν γύρω από το λαιμό μου.
Ε! Δε τους χτύπαγε το «είμαι ΠΑΟΚτσης από Πειραιά». Πήγαν να με μαχαιρώσουν μέχρι που κάποιος από αυτούς (σε κατάσταση πιο λιώμα και από μένα) ήρθε να με σώσει λέγοντας: ε σεις… φιλαράκι μου είναι… αφήστε τον. Με πήρε πιο κάτω προς το άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου για να μη τους αφήσει τη «χαρά» να με χτυπήσουν αυτοί, αλλά αυτός! Μου έβγαλε ένα στιλέτο. Ευτυχώς για μένα όταν πήγε να με χτυπήσει είδε τη φάση ο διπλανός μου στο πούλμαν που ήταν Θεσσαλονικιός και έμενε Αθήνα και με έσωσε.
Άλλη έκπληξη μου ήταν στην θύρα 4 που μπήκα
Ψάχνουν το μπροστά μου άτομο όπου του βρίσκουν ένα στιλέτο του ΠΑΟΚ! Χαραγμένος ο δικέφαλος πάνω (εργοστασιακό φαινόταν) με το όνομα ΠΑΟΚ. Όταν τον ρώτησε ο μπάτσος: τι είναι αυτό? Ένα μαχαίρι. Καλά πάρτο, αλλά μη το χρησιμοποιήσεις! Όλο το γήπεδο γεμάτο μόνο ΠΑΟΚ! Αναρωτήθηκα…. «καλά που διάολο είναι αυτοί που μας έσπασαν 2 τζάμια του πούλμαν μας?» Ο αγώνας ήρθε 1-0 με γκολ από πέναλτι του Κωστίκου. Την επόμενη μέρα έμαθα στη Victoria που σύχναζα όπως είπα που διάολο είχαν πάει τελικά οι οπαδοί του ολυμπιακού.
Κάπου 30 δεν πήγαν καθόλου γήπεδο, (είχαν πάει σε Σινεμά να δούνε τσόντες ) και οι υπόλοιποι κατά τα δικά τους λεγόμενα εννοείται, σε διάφορες θύρες σκορπισμένοι με κασκόλ του ΠΑΟΚ που αγόρασαν εκεί να φωνάζουν λέει στο γήπεδο… ΓΑΜΙΕΤΑΙ Ο ΘΡΥΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΕΙΡΑΙΑΣ! Ήταν η 1η φορά που ξεκίνησαν για να πάνε να δουν Π.Α.Ο.Κ. – Ολυμπιακός, αλλά δεν κατάφεραν να είναι «εμφανείς». Τους είδαμε την επόμενη. Αλλά πως!
Εloy 4, 02/07/2003